مرکز نیکوکاری امامزاده سیدابراهیم "ع" محله یالدور
کمک به نیازمندان
مرکز نیکوکاری امامزاده سیدابراهیم "ع" محله یالدور
کمک به نیازمندان
شهادت امام علی النقی (ع)
امام علی النقی(ع)، از ذی قعده سال 220 قمری، که پدر بزرگوارش حضرت امام محمد تقی(ع)، معروف به جوادالائمه(ع)، به شهادت رسید، بنا به وصیت آن حضرت، مقام منیع امامت را بر عهده گرفت.گفتنی است، هنگامی که امام هادی(ع) مقام امامت را بر عهده گرفت، از عمر شریفش بیش از هشت سال و پنج ماه نگذشته بود و وی به مانند پدر ارجمندش در سنین کودکی به این مقام عظیم نایل آمد.
امام علی النقی(ع) در ایام امامت خویش
با خلافت شش تن از خلفای بنی عباس معاصر بود و آنان عبارت بودند از:
معتصم، واثق، متوکل، منتصر، مستعین و معتز.
رفتار این عده از خلفای
عباسی با امام علی النقی(ع) متفاوت بود. برخی رفتار خصمانه و برخی دیگر
رفتار متعادل تری اعمال می نمودند. ولی همه آنان، در غصب خلافت و نادیده
گرفتن حقوق امامت، هم رأی و هم نظر بودند.
در میان آن ها، متوکل عباسی (دهمین
خلیفه عباسیان) بیش از همه، نسبت به اهل بیت(ع) و خاندان امامت و علویان
صاحب نام، دشمنی می ورزید و از هر راه ممکن در صدد اذیت و آزار آنان بر می
آمد و حتی نسبت به درگذشتگان اهل بیت(ع) نیز عقده گشایی می کرد و دستور می
داد که قبور امامان معصوم(ع)، به ویژه قبر مطهر اباعبدالله الحسین(ع) و
خانه های مجاور آن را خراب کرده و زمین های کربلا را شخم زده و زراعت
نمایند.(2)
وی، در سال 243 قمری، امام علی النقی(ع)
را از مدینه منوره به سامرا فراخواند و آن حضرت را برای همیشه از موطن اصلی
وی و اجداد طاهرینش دور نمود.(3)
تنها منتصر عباسی (یازدهمین خلیفه
عباسیان) پس از ترور و هلاکت پدرش متوکل، در ایام کوتاه مدت خلافت خویش،
نیکی های در خور توجهی به علویان و وابستگان به خاندان رسالت و امامت نمود،
که در برابر آزار و اذیت های بی حد و حساب سایر خلفای عباسی، قابل جبران
نمی باشد.
امام علی النقی(ع) به مدت یازده سال در
سامرا (پایتخت عباسیان) و در محله عسکر (منطقه مسکونی نظامیان) به حالت
تبعید، زندگی نمود و در این مدت، تحت مراقبت و نظارت دستگاه امنیتی خلافت
قرار داشت و از تماس با دوستان و یاران خویش محروم بود.سرانجام در سوم رجب و
یا به روایتی در 25 جمادی الآخر سال 254 قمری، در ایام خلافت معتز عباسی،
به وسیله معتمد عباسی، برادر خلیفه وقت، مسموم و در آن غریبه سرا، به شهادت
رسید.
به هنگام شهادت آن امام همام، جز فرزندش امام حسن عسکری(ع)، کسی در بالینش حاضر نبود.
امام حسن عسکری(ع) در ماتم پدر
بزرگوارش، بسیار گریست و گریبان درید و خود متوجه غسل، کفن و دفن آن حضرت
گردید. برخی از نادانان و یا متعصبان به امام حسن عسکری(ع) خرده گرفته که
چرا وی گریبانش را درید. آن حضرت به آنان پاسخ داد: شما چه می دانید از
احکام دین خدا؟ حضرت موسی بن عمران(ع) در ماتم برادرش هارون(ع) گریبان چاک
زد.(4)
از امام هادی(ع) تشییع جنازه با شکوهی
به عمل آمد. دوستداران اهل بیت(ع)، فقها، قضات، دبیران، امیران و حتی
بزرگان دربار خلافت در تشییع جنازه مطهر وی شرکت کرده و وی را در یکی از
حجره های خانه اش دفن نمودند.(5)
هم اکنون قبر شریفش، به همراه قبر مطهر
فرزندش امام حسن عسکری(ع) و قبر خواهرش حکیمه خاتون دختر امام جواد(ع) و
قبر نرگس خاتون مادر امام زمان(ع) در یک ضریح مقدس قرار دارد و در شهر
سامرا، مزار شیعیان و دوستداران اهل بیت(ع) می باشد.
پی نوشتها
-----------------------------
1_ الارشاد (شیخ مفید)، ص 649؛ منتهی الآمال (شیخ عباس قمی)، ج2، ص 384.
2_ منتهی الآمال، ج2، ص 383.
3_ همان، ص 377 و الارشاد، ص 646.
4_ منتهی الآمال، ج2، ص 385.
5_
نک: الارشاد، ص 635؛ کشف الغمه (علی بن عیسی اربلی)، ج3، ص 229؛ منتهی
الآمال، ج2، ص 361؛ المستجاد (علامه حلی) ص 216؛ الکافی (شیخ کلینی)، ج1، ص
497.
منبع : imamatjome.com
ماه رجب
هفتمین ماه از سال هجری قمری رجب نام دارد که نباید فضیلت آن را به بوته فراموشی سپرد زیرا در میان ماههای دوازده گانه تنها و بدون ائتلاف با ماههای دیگر از حرمت و قداست برخوردار می باشد، در واقع چهار ماه در قرآن کریم با تعبیر «حرم» یعنی برخوردار از حرمت یاد شده است که یکی از آنها فرد است که رجب نام دارد و در آن قتال و کشتار حرام می باشد.
رسول اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلّم) فرموده اند : « رجب ماه بزرگ خداست و هیچ ماهی در حرمت و فضیلت به پایه آن نمی رسد و قتال با کافران در این ماه حرام است، آگاه باشید که رجب ماه پروردگار است و شعبان ماه من و ماه رمضان ماه امت من است و اگر کسی در ماه رجب حتی یک روز روزه بدارد خدا را از خود خشنود ساخته و خشم الهی از او دور میگردد » .
امام هفتم (علیه السّلام) فرموده اند: رجب نام نهری است در بهشت که از شیر، سفیدتر و از عسل، شیرینتر است; هر کس یک روز از آن را روزه بدارد خداوند از آن نهر به او بیاشامد.
از امام صادق (علیه السّلام) نقل شده که حضرت محمد (صلّی الله علیه و آله و سلّم) فرمود: رجب ماه استغفار امت من است، پس در این ماه طلب آمرزش کنید که خداوند آمرزنده و مهربان است و رجب را «اصب» میگویند زیرا که رحمت خداوند در این ماه بر امت من بسیار ریخته می‌شود پس بسیار بگوئید استغفر الله و اسئله التوبة.
در حدیث است که حضرت نوح(علیه السّلام) روز اول این ماه سوار بر کشتی شد و نجات یافت و فرمودند: کسانی که با او هستند روزه بدارند و هر که این روز را روزه بدارد آتش عذاب یک سال از او دور می شود و نیز طبق سخن حضرت صادق(علیه السّلام) خواندن زیارت امام حسین(علیه السّلام) در روز اول این ماه مستحب و تأکید شده است.
پیامبر(صلّی الله علیه و آله و سلّم) فرمودند: رجب برای امّت من ماه استغفار است پس در این ماه به محضر پروردگار از گناهان خویش پوزش طلبید که خداوند بخشنده ای مهربان است.
امام صادق(علیه السّلام) فرمود: روزه بیست و هفتم رجب را از دست مده که آن روزی است که مقام نبوّت به محمّد(صلّی الله علیه و آله و سلّم) داده شد و ثواب آن برای شما به اندازه ثواب شصت ماه است.
ماه رجب، به دلیل برخورداری از مزایای گوناگون و توجه به ابعاد معنوی آن، نامهای دیگری نیز دارد؛ نامهایی مثل ماه آمرزش خواهی (شهرُ الاستغفار)؛ ماه تک (رَجَبُ الفَرد) به دلیل تنها واقع شدن و جدا شدن آن از سایر ماههای حرام؛ سرشار (رَجَبُ الاَصَبّ) به دلیل نزول سرشار رحمت الهی؛ ماه امیرمؤمنان (شهرُ امیرِالمؤمنین)، ریسمان الهی و اَصَمْ یعنی برخوردار از فضیلتهای بسیار.
مناسبتهای رجب
ماه رجب، از ماههای بزرگی است که طلوع سه امام معصوم، امام علی علیه السلام ، امام محمد باقر علیه السلام و امام جواد علیه السلام را در آن شاهدیم و شروع بزرگ ترین جنبش تاریخ بشری، یعنی برانگیخته شدن پیام آور مهر و محبت، محمد مصطفی (صلی الله علیه و آله و سلّم) برای هدایت و سعادت انسانها، در آن اتفاق افتاده است. یاد و نام پیشوایان شهید این ماه، حضرت امام موسی کاظم علیه السلام و امام هادی علیه السلام و نیز پیام آور کربلا، زینب کبری علیه السلام گرما بخش دلهای مؤمنان است و نیمه رجب هم، پذیرای معتکفان کوی دوست خواهد بود و شاهدِ خلوتِ مشتاقان
فلسفه ماههای حرام
ماه رجب، یکی از چهار ماه حرام است که در آن از جنگ و خونریزی نهی شده است. تحریم جنگ در این چهار ماه، یکی از راههای پایان دادن به جنگهای طولانی و وسیله ای برای دعوت به صلح و آرامش بود؛ زیرا هنگامی که جنگجویان چهار ماه از سال اسلحه را بر زمین گذاشته و صدای چکاچک شمشیرها خاموش گردد و مجالی برای تفکر و اندیشه به وجود آید، احتمال پایان یافتن جنگ بسیار زیاد است. اسلام در هر سال برای پیروان خود یک آتش بس چهارماهه اعلام میدارد که این خود نشانه روح صلح طلبی اسلام است. البته اگر دشمن بخواهد از این قانون اسلامی سوء استفاده کند و حریم ماههای حرام را بشکند، اجازه مقابله به مثل به مسلمانان داده شده است.
لیلة الرغائب ( شب آرزوها )
از جمله شبهای بزرگ و با عظمت ماه رجب شب جمعه اول این ماه است.معروف به لیلة الرغائب، اعمال مخصوصی در این شب ذکر شده که به واسطه آن اعمال برکات و پاداش فراوان بر انسان سرازیر می‌شود.
رغائب جمع رغیبه است به معنی «امرٌ مرغوب فیه عکاء کثیر» یعنی شبی که در آن عطاها و مواهب فراوان بدست می آید در حدیث است شب جمعه اول این ماه احیاء و بیداری و نیایش فضیلت ویژه دارد و موجب دستیابی به عطایای ارزشمند حضرت پروردگار است، در حدیث است که رسول خدا(صلّی الله علیه و آله و سلّم) فرمود: ملائکه این شب را به این نام نهادند و محدثان در کتابهای دعا نمازی با کیفیت مخصوصی در این شب ذکر کرده اند که پیامبر(صلّی الله علیه و آله و سلّم) فرمود: هر کس این نماز را در این شب انجام دهد ثواب این نماز به نیکوترین صورت با روی خندان و درخشان و با زبانی فصیح در شب اول قبر در حضور این فرد ظاهر شود و به او می گوید: ای دوست من مژده می دهم تو را که از هر شدّت و سختی نجات یافتی، نمازگزار میگوید: تو کیستی که من تاکنون چنین صورتی زیبا با چنین جلوه ای ندیدم و سخنی شیرینتر از کلام تو نشنیده ام و بویی بهتر از بوی تو نبوئیدم در پاسخ میگوید: من همان نماز لیلة الرغائبم که شما انجام دادی. امشب آمده ام نزدت باشم تا حق را ادا کنم و مونس تنهایی تو باشم و وحشت را از تو بردارم و چون در صور دمیده شود من در عرصه قیامت سایه بر سر تو خواهم افکند پس خوشحال باش که خیر از تو معدوم نخواهد شد.
کیفیت اعمال لیلة الرغائب
روز پنج شنبه اول آن ماه روزه گرفته شود. چون شب جمعه شد مابین نماز مغرب و عشاء دوازده رکعت نماز اقامه شود که هر دو رکعت به یک سلام ختم می شود و در هر رکعت یک مرتبه سوره حمد، سه مرتبه سوره قدر، دوازده مرتبه سوره توحید خوانده شود. و چون دوازده رکعت به اتمام رسید، هفتاد بار ذکر" اللهم صل علی محمد النبی الامی و علی آله" گفته شود. پس از آن در سجده هفتاد بار ذکر "سبوح قدوس رب الملائکة والروح" گفته شود. پس از سر برداشتن از سجده، هفتاد بار ذکر "رب اغفر وارحم و تجاوز عما تعلم انک انت العلی الاعظم" گفته شود. دوباره به سجده رفته و هفتاد مرتبه ذکر "سبوح قدوس رب الملائکة والروح" گفته شود. در اینجا می توان حاجت خود را از خدای متعال درخواست نمود. ان شاء الله به استجابت می رسد
سیزدهم ماه رجب و اعمال اعتکاف
از جمله فضیلت ماه رجب آن است که ایام البیض در آن واقع شده یعنی روز سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم و اعتکاف برای خدا و روزه داری، در آموزه های دینی بر آن تأکید و سفارش شده است.
و نیز ولادت حضرت امیرالمؤمنین علی(علیه السّلام) در روز سیزدهم همین ماه واقع شده.
اعمال ام داوود
یکی از عبادتها و دعاهای معروف که در ماه رجب به انجام آن تأکید شده، اعمال ام داوود است. در کتب حدیث نقل شده، جوانی در عراق که اهل معرفت بود به دست منصور دوانیقی به مدت طولانی در زندان او گرفتار شده بود که نامش داوود بود. مادرش تاب و توان خود را در فراق پسر از دست داده بود، روزی به خدمت امام صادق(علیه السّلام) رفت و داستان را نقل کرد و از آن حضرت چاره جویی نمود. حضرت فرمود: آیا میدانی این ماه، ماه رجب است و دعا در آن زود به اجابت میرسد آنچه را که میگویم دقیقاً انجام ده تا فرزندت از زندان رهایی یابد.
ابتدا سه روز، سیزدهم، چهاردهم و پانزدهم رجب را روزه بدار و روز پانزدهم هنگام ظهر غسل کن و 8 رکعت نماز به جا بیاور. (کیفیت نماز در مفاتیح الجنان ذکر شده به آن مراجعه کنید). همین که نماز را خواند پس از مدّت کمی پسرش آزاد شد پس از آن ام داوود خدمت امام صادق(علیه السّلام) رسید و پس از عرض سلام خبر رهایی پسرش را به او رساند. امام صادق(علیه السّلام) فرمود: منصور دوانیقی در یکی از شبها جدّم علی بن ابی طالب (علیه السّلام) را در خواب دید که به او هشدار داد: هرچه زودتر فرزندم داوود را آزاد کن و گرنه تو را در آتش می اندازم. منصور هنگامی که آتش را در مقابل خود دید دستور داد که داوود را آزاد کنند.
بیست و هفتم ماه رجب
روز بیست و هفتم ماه رجب روز مبعوث شدن پیامبر اسلام(صلّی الله علیه و آله و سلّم) به رسالت و پیامبری است و روزه گرفتن در این روز مستحب و ثواب ویژه دارد برای هر کدام از این شبها اعمال مخصوصی ذکر شده است.
منبع: hawzah.net
چرا حضرت زهرا(س) را «امّ‌ابیها» نامیدند؟
وی با اشاره به سورۀ حمد به عنوان «ام‌الکتاب»، اظهار کرد: اگر «امّ» را به معنای مادر بگیریم، پس باید بگوییم سورۀ حمد یعنی مادر کتاب، در حالیکه این صحیح نیست، بلکه باید گفت سورۀ حمد اصل قرآن است و در روایات نیز چنین تعبیر شده که تمام قرآن در سورۀ حمد گنجانده شده است، یا از سرزمین مکه نیز با تعبیر «ام‌القری» یاد شده است، اگر اینجا هم «امّ» را به معنای مادر بگیریم، یعنی مادرِ سرزمینها که این صحیح نیست، بلکه باید گفت «امّ» به معنای اصل است و در این دو عبارت «ام‌الکتاب» و «ام‌القری» به معنای اصل قرآن و اصل سرزمینهاست. زمین در روز دحوالأرض از این نقطه توسعه پیدا کرده است و به عبارت دیگر، ریشۀ زمین در مکه است.
حجتالاسلام ابوالقاسمی خاطرنشان کرد: اگر به حضرت زهرا(س) گفته می‌شود «امّ‌ابیها» نه از این جهت که ایشان مادر پیامبر اکرم(ص) هستند، چراکه مادر پیامبر(ص) حضرت آمنه(س) است، لذا باید گفت حضرت زهرا(س) اصل پیامبر(ص) بودند. امام صادق(ع) می‌فرمایند: «لولا فاطمة ما خلقتکما»، اگر فاطمه(س) نبود، نه پیامبر(ص) را خلق می‌کردم و نه علی(ع) را.
وی افزود: به عنوان مثال، درخت و میوهاش را تصور کنید، در حدیث هم اشاره شده که حضرت فاطمه(س) میوۀ قلب پیامبر(ص) است. اگر پیامبر(ص) نبود، فاطمه(س) هم نبود، همچنانکه اگر درخت نباشد، میوهای هم نخواهد بود، برعکس آن هم صحیح است؛ یعنی تا میوه نخواهیم درخت نمیکاریم. اینجاست که فاطمه(س) برای پیامبر(ص) اصل محسوب می‌شود.